Co czytam i polecam - Was ich lese und empfehle - What I read and recommend

Dzisiaj opowiem o książce,  która ostatnio dała mi motywację do podjęcia nowych kroków. 

Tytuł typowo kobiecy: "Jak być szczęśliwszą, zdrowszą, piękniejszą" autorstwa Jennifer Ashton i Sarah Toland.

Fajnie, szczerze i komunikatywnie napisana, trafia łatwo do czytelnika i szybko się czyta. 

Można skorzystać z zaproponowanych dwunastu wyzwań na każdy miesiąc lub wybrać coś co nam pasuje, albo poprostu przeczytać i cieszyć się że autorce udało się wytrwać. 

Mnie na przykład nie które wyzwania nie dotyczyły, ale chętnie przeczytałam wszystko i przypomniałam sobie o rzeczach które mi uciekły, a czemu miałabym do nich regularnie nie wracać. 

Heute erzähle ich Euch von einem Buch, das mich kürzlich zu neuen Schritten motiviert hat. Typisch weiblicher Titel "A Year of Becoming Happier, Healthier, and Fitter--One Month at a Time“ von Jennifer Ashton und Sarah Toland. Gut geschrieben, ehrlich und kommunikativ, erreicht es den Leser schnell und liest sich schnell. Man kann die vorgeschlagenen zwölf Herausforderungen für jeden Monat nutzen oder etwas auswählen, das zu jedem passt, oder einfach nur lesen und froh sein, dass der Autor es geschafft hat, durchzuhalten. Einige Herausforderungen trafen zum Beispiel nicht auf mich zu, aber ich las gerne alles und erinnerte mich an die Dinge, die mir entgangen waren, und warum ich nicht regelmäßig darauf zurückkommen sollte.

Today I will tell you about a book that recently gave me motivation to take new steps. Typically feminine title: "A Year of Becoming Happier, Healthier, and Fitter--One Month at a Time" by Jennifer Ashton and Sarah Toland. Well written, honest and communicative, it easily reaches the reader and reads quickly. You can use the proposed twelve challenges for each month or choose something that suits you, or just read and be glad that the author managed to persevere. For example, some challenges didn't apply to me, but I was happy to read everything and reminded myself of the things that escaped me, and why shouldn't I come back to them regularly.

Co oglądam i polecam - Was ich sehe und empfehle - What I watch and recommend

Nie spędzam dużo czasu na oglądaniu filmów, seriali itd. Ogólnie jestem ze wszystkim co dotyczy oglądania do tyłu. 

Ale jeśli już coś ciekawego wynajdę, to wtedy oprócz czytania bardzo chętnie oglądam. 

Moim ostatnim hitem był seria odcinków pod tytułem "Breaking Bad". 

Po prostu od pierwszego odcinka oglądałam jak zaczarowana, mimo iż tam  z czarami nic związanego nie ma. 

Serial dotyczy głównie produkcji i handlu narkotykami ale wmieszane jest wszystko w życie nauczyciela chemii, u  którego zdiagnozowano raka. Koszty leczenia oraz zapewnienie rodzinie bytu w przyszłości kierują głównego bohatera w te narkotykowe biznesy. Jako współpracownika bierze sobie swojego byłego ucznia, który z handlem jest już jako tako obeznany. 

Oboje produkując i handlując poznają coraz ciemniejsze i bardziej niebezpieczne strony tego biznesu. 

Krótko mówiąc: full akcji, napięcia i rewelacyjna ścieżka dźwiękowa. 

Ich verbringe nicht viel Zeit damit, Filme, Serien usw. anzuschauen. Aber wenn ich etwas Interessantes finde, dann schaue ich es mir neben dem Lesen auch gerne an. Mein letzter Hit war eine Episodenreihe namens „Breaking Bad“. Ich habe mir die erste Folge einfach wie verzaubert angeschaut, auch wenn da nichts mit Magie zu tun hat. In der Serie geht es hauptsächlich um die Herstellung und den Handel mit Drogen, aber alles vermischt sich mit dem Leben eines Chemielehrers, bei dem Krebs diagnostiziert wurde. Die Kosten für die Behandlung und die künftige Versorgung der Familie führen die Hauptfigur in diese Drogengeschäfte. Als Mitarbeiter nimmt er seinen ehemaligen Schüler mit, der sich bereits mit dem Handwerk auskennt. Sowohl in der Produktion als auch im Handel lernen sie die dunkleren und gefährlicheren Seiten dieses Geschäfts kennen. Kurzum: voller Action, Spannung und einem sensationellen Soundtrack.

I don't spend a lot of time watching movies, series, etc. I'm generally into everything about watching backwards. But if I find something interesting, then apart from reading, I like to watch it. My last hit was a series of episodes called "Breaking Bad". I just watched as enchanted from the first episode, even though there is nothing related to magic there. The series is mostly about drug production and dealing, but it's all mixed up in the life of a normal chemistry teacher who has been diagnosed with cancer. The costs of treatment and providing for the family in the future direct the main character into these drug businesses. As a collaborator, he takes his former student, who is already familiar with the trade. Both producing and trading, they learn the darker and more dangerous sides of this business. In short: full of action, suspense and a sensational soundtrack.

Z życia moich kotów - Aus dem Leben meiner Katzen - From the life of my cats

Moje kocie rodzeństwo, moje dwa skarby które są dla mnie bardzo ważne i należą do mojej rodziny. Tak jak aniołek Cosmo, który znienacka odszedł z naszej rodziny i trafił do kociego nieba. One przyszły na jego miejsce. Wypełniły moje serce na nowo kocią miłością. Są z nami ponad rok. Z dnia na dzień kocham je coraz bardziej. Dostosowaliśmy swoje charaktery, potrzeby, dopasowaliśmy się. 

Koty są szczęśliwe, leniwe ale i skore do szaleństw. Tak samo jak proszą o posiłek,  tu mowa o Poof, w ten sam sposób Wanda prosi o zabawę, koci sport. Czasem ganiają jak szalone jeden za drugim, czasem walczą i się biją. Wystarczy je zrozumieć, obserwować, podpatrzeć ich sposób na życie i można się wiele nauczyć. A czego: bezwarunkowej miłości, oddania, wierności i przede wszystkim nic nie robienia i pozwalania sobie na odpoczynek, jak tylko jest potrzeba. 

Meine Katzengeschwister, meine zwei Schätze, die mir sehr wichtig sind und zu meiner Familie gehören. Genau wie der Engel Cosmo, der plötzlich unsere Familie verließ und in den Katzenhimmel ging. Sie kamen, um seinen Platz einzunehmen. Sie erfüllten mein Herz wieder mit Katzenliebe. Sie sind seit über einem Jahr bei uns. Ich liebe sie von Tag zu Tag mehr. Wir haben unsere Charaktere und Bedürfnisse angepasst, wir haben uns angepasst. Katzen sind fröhlich, faul, aber auch anfällig für Wahnsinn. So wie sie um eine Mahlzeit bitten, reden wir über Poof, genauso wie Wanda um lustigen Katzensport bittet. Manchmal jagen sie wie verrückt einer nach dem anderen, manchmal kämpfen sie. Es genügt, sie zu verstehen, sie zu beobachten, ihre Lebensweise zu beobachten, und schon kann man viel lernen. Und was: bedingungslose Liebe, Hingabe, Treue und vor allem Nichtstun und sich Ruhe gönnen, wann immer es nötig ist.

My cat siblings, my two treasures that are very important to me and belong to my family. Just like the angel Cosmo, who suddenly left our family and went to cat's heaven. They came to take his place. They filled my heart with cat's love again. They've been with us for over a year. I love them more and more every day. We adapted our characters, needs. 

Cats are happy, lazy but also prone to madness. Just as they ask for a meal, we're talking about Poof, the same way Wanda asks for fun, cat's sport. Sometimes they chase like crazy one after the other, sometimes they fight. 

It is enough to understand them, observe them, observe their way of life and you can learn a lot. And what: unconditional love, devotion, faithfulness and, above all, doing nothing and allowing yourself to rest whenever necessary.

Przyjaciele - Freunde - Friends

Jest ich kilkoro, są w kontakcie,  piszą, pilnują, sprawdzają co słychać.

Tylko ja milczę, bądź krótko odpowiadam, a jeśli już podejmę próbę spotkania, bądź telefonicznej rozmowy, to na tym się niestety kończy. 

Takie miłe i dobre kontakty kosztują mnie niestety, moja energia spada, bateria ulega wyczerpaniu. 

Tak niestety mają wysoko wrażliwe osoby, cieszę się na spotkanie, bądź z rozmowy, miewam przy tym różne uczucia, istny kołowrotek,  a potem koniec, następuje długa przerwa, bądź utrata kontaktu. 

Oczywiście zdaję sobie z tego sprawę, że to leży po mojej stronie i ja to spowodowałam. 

Moje wycofanie z życia towarzyskiego  trwa długo i pewnie jeszcze trochę potrwa. 

Chociaż, tak jak dziś np. nie pozostawiłam bez odpowiedzi wiadomości od przyjaciółki B., brawo, mały krok do przodu. 

Dobrze mi z samą sobą, ale powoli coś się zmienia, czuję to i się cieszę. 

Es gibt einige davon, sie stehen in Kontakt, sie schreiben, wachen, schauen nach, was los ist. Nur schweige ich oder antworte kurz, und wenn ich versuche, mich zu treffen oder zu telefonieren, endet es leider damit. So schöne und gute Kontakte kosten mich leider, meine Energie lässt nach, der Akku ist erschöpft. Leider ist das bei hochsensiblen Menschen so, ich freue mich auf Begegnungen oder Gespräche, ich habe andere Gefühle, ein richtiges Taumeln, und dann ist Schluss, es gibt eine längere Pause oder einen Kontaktverlust. Natürlich ist mir klar, dass das auf meiner Seite liegt und ich es verursacht habe. Mein Rückzug aus dem gesellschaftlichen Leben ist schon länger im Gange und wird wohl noch einige Zeit in Anspruch nehmen. Obwohl ich, wie zum Beispiel heute, keine Nachricht von meinem Freund B. unbeantwortet gelassen habe, Bravo, ein kleiner Schritt nach vorne. Mir geht es gut mit mir selber, aber langsam ändern sich die Dinge, ich spüre es und bin glücklich.

There are a few of them, they are in touch, they write, watch over, check what's going on.

Only I am silent or answer briefly, and if I make an attempt to meet or talk on the phone, it unfortunately ends there.

Such nice and good contacts cost me, unfortunately, my energy decreases, the battery is exhausted.

Unfortunately, that's what highly sensitive people have, I'm looking forward to meeting or talking, I have different feelings, a real reel, and then it's over, there is a long break or loss of contact.

Of course, I realize that this is on my side and I caused it.

My withdrawal from social life has been going on for a long time and will probably take some time.

Although, like today, for example, I did not leave a message from my friend B. unanswered, bravo, a small step forward.

I'm fine with myself, but things are slowly changing, I feel it and I'm happy.

Lekarstwa kontra zdrowie - Medizin versus Gesundheit- medicine versus health

Rano trzy i wieczorem pięć sztuk tabletek aktualnie. Ilość zależna zawsze odpowiednich wyników krwi, raz dawka zostaje ta sama,  innym razem idzie w górę. 

Nie jestem przeciwnikiem brania lekarstw, ale czasem myślę, że co za dużo to nie zdrowo. 

Właśnie zdrowo czy nie zdrowo ? 

Moje lekarstwa nie prowadzą ku wyzdrowieniu, tylko utrzymują choroby i  zaburzenia w takim stanie, by nie było gorzej, by choroby się nie rozwijały dalej.

 Tym samym śpię lepiej, mocniej i spokojniej. W dzień nie zasypiam znienacka jak to bywało wcześniej. Owszem tak jak i każdemu ciężko mi się w dni robocze obudzić,  ale za to w weekendy śpię ile się da.

Uwielbiam moją nową pracę, która daje mi radość i pozytywną energię, mój Export Back Office, nowe wyzwania i projekty.

Cieszę się, że dzięki lekarstwom, jestem cały dzień na chodzie, działam w pracy. Jak każdy człowiek odczuwam po powrocie zmęczenie. Odhaczam kolejne terminy lekarskie i cieszę się że nie jest gorzej. 

Jedyna rzecz którą zauważyłam biorąc lekarstwa, że wewnątrz jestem jakby zamrożona, jakby tam było wszystko stabilnie, a na zewnątrz burza. 

Nie potrafię wskrzesić uczuć, nie potrafię się wzruszyć lub rozczulić do łez. 

Tylko myśli wariują, a wewnątrz cisza, ewentualnie serce bije szybciej i mocniej. 

Tak jakby coś nie pozwalało by moje wewnętrzne ja reagowało na bodźce z zewnątrz, na potrzebę płaczu, krzyku, pokazania emocji. 

Dlatego też pracuję nad poznawaniem siebie i rozpoznaję stany w jakie popadam w porównaniu do reakcji ciała, co czuję, kiedy, jak mocno i co to wyzwoliło. 

Krótko mówiąc, niektóre lekarstwa dają mi komfort snu i przetrwania dnia, inne mają moce trzymające choroby w szachu, a inne mnie znieczuliły i uśpiły moje wewnętrzne ja. 

Drei Tabletten morgens und fünf Tabletten abends. 

Die Menge hängt immer von den Blutewerten ab, manchmal bleibt die Dosis gleich, manchmal steigt sie.

Ich bin nicht gegen die Einnahme von Medikamenten, aber manchmal denke ich, dass zu viel davon ungesund ist. 

Ist das gesund oder nicht? Meine Medikamente führen nicht zur Genesung, sie halten nur Krankheiten und Störungen in einem Zustand, in dem sie sich nicht verschlimmern, so dass sich Krankheiten nicht weiterentwickeln. 

Dadurch schlafe ich besser, kräftiger und ruhiger. Tagsüber schlafe ich nicht mehr so ​​plötzlich ein wie früher. Ja, wie alle anderen auch, fällt es mir werktags schwer, aufzuwachen, aber am Wochenende schlafe ich so viel wie möglich. 

Ich liebe meinen neuen Job, der mir Freude und positive Energie gibt, mein Export Back Office, neue Herausforderungen und Projekte. Ich bin froh, dass ich dank Medikamenten den ganzen Tag laufen kann und bei der Arbeit aktiv bin. Wie alle anderen fühle ich mich müde, wenn ich zurückkomme. Ich hake die nächsten Arzttermine ab und bin froh, dass es nicht schlimmer ist. 

Das Einzige, was mir während der Einnahme des Medikaments aufgefallen ist, ist, dass ich innerlich irgendwie erstarrt bin, als ob dort alles stabil wäre, und draußen ein Sturm herrscht. Ich kann meine Gefühle nicht wieder aufleben lassen, ich kann nicht gerührt oder zu Tränen gerührt sein. Nur die Gedanken werden verrückt, und die Stille im Inneren, möglicherweise schlägt das Herz schneller und härter. Als ob etwas mein Inneres daran hinderte, auf Reize von außen zu reagieren, auf das Bedürfnis zu weinen, zu schreien, Emotionen zu zeigen. Deshalb arbeite ich daran, mich selbst kennenzulernen und zu erkennen, in welche Zustände ich verfalle, verglichen mit der Reaktion des Körpers, was ich wann fühle, wie stark und was der Auslöser dafür ist. Kurz gesagt, einige Medikamente geben mir Trost beim Schlafen und helfen mir, den Tag zu überstehen, andere haben die Kraft, Krankheiten in Schach zu halten, und wieder andere haben mich betäubt und mein inneres Selbst eingeschläfert.

Three in the morning and five tablets in the evening. The amount always depends on the results, sometimes the dose stays the same, other times it goes up. I am not against taking medication, but sometimes I think that too much is not healthy. Is that healthy or not? My medicines do not lead to recovery, they only keep diseases and disorders in such a state that they do not get worse, so that diseases do not develop further. Thus, I sleep better, stronger and more peacefully. During the day I do not fall asleep suddenly as it used to be before. Yes, like everyone else, it's hard for me to wake up on workdays, but on weekends I sleep as much as possible. I love my new job, which gives me joy and positive energy, my Export Back Office, new challenges and projects. I'm glad that thanks to medication, I'm able to walk all day, I'm active at work. Like everyone else, I feel tired when I return. I tick off the next doctor's appointments and I'm glad that it's not worse. The only thing I noticed while taking the medicine is that inside I'm kind of frozen, like everything is stable there, and outside there's a storm. I can't rekindle my feelings, I can't be moved or moved to tears. Only thoughts go crazy, and silence inside, possibly the heart beats faster and harder. As if something prevented my inner self from reacting to stimuli from the outside, to the need to cry, scream, show emotions. Therefore, I work on getting to know myself and recognize the states I fall into compared to the body's reaction, what I feel, when, how hard and what triggered it. In short, some medications give me comfort to sleep and get through the day, others have the power to keep disease in check, and others have anesthetized me and put my inner self to sleep.

Wysoka wrażliwość - Hochsensibilität

Wysoko wrażliwa osoba tzw. WWO to nie osoba przewrażliwiona, zbyt delikatnie itp. To taka chodząca antena odbierająca zbyt wiele sygnałów niż powinna.  Nawet jeśli nie chce, to i tak widzi i czuje więcej niż inni. Wyczuwa nastroje, napięcie,  co dobre i złe szybciej niż ktokolwiek inny. Patrząc na kogoś, na jego twarz, postawę, słysząc brzmienie głosu np. przez telefon, wie już więcej niż jej towarzysz bądź rozmówca. 

Oczywiście na tym nie koniec i to wcale nie jest takie fajne, bo przeciez głowa, mózg musi teraz to wszystko przerobić,  czemu ten ktoś tak ma, czy nie trzeba mu pomóc, zajmujemy się kimś, gdy ta osoba wogóle nie ma o tym pojęcia. 

Rejestrujemy więcej niż inni, cieszymy się jak dziecko z drobnostek, również tak jak małe dziecko cierpimy od nadmiaru przeżytych wrażeń. Może nie krzyczymy i płaczemy w głos,  ale na przykład nie możemy zasnąć,  lub odwrotnie jesteśmy tak zmęczeni że nie jesteśmy w stanie się obudzić, dopóki nie odeśpimy do końca. 

Co może wpływać i męczyć wysoko wrażliwą osobę: bardzo aktywny i pełen wrażeń dzień, zbyt duże tłumy,  za głośna muzyka przez dłuższy czas, głośne towarzystwo i każdy kogo to dotyczy mógłby coś pewnie jeszcze dopisać. 

Oczywiście błędem jest unikanie wyżej wymienionych wrażeń. Wręcz przeciwnie trzeba ich doświadczać,  ale z umiarem dla swojego własnego dobra i samopoczucia. Tak żeby każde przeżycie wprawiło nas w dobry nastrój i pozostawiło wspomnienia i tak pozytywnie zmęczyło. 

Wszystko trzeba dozować, żeby potem nie odchorować.

Tak jest w moim przypadku. Nie znoszę stanu, gdy wewnątrz mnie czai się strach a ja nie wiem czego mam się bać, ale już się na zapas boję. Gdy nagle beż powodu robię się niespokojna, trzęsę się i myślę co będzie, co się znowu wydarzy. Oczywiście umiem już wyjść z tych stanów, nie kontynuować katastrofizowania, zająć się czymś co sprawia radość, lub wsłuchać się w siebie by odkryć skąd się to wzięło, gdzie się ukryło, co chce mi powiedzieć. 

Długi fajny dzień, pełen wrażeń, albo da mi nową pozytywną energię na kolejny dzień, albo sprawi że będę chora, dosłownie z gorączką, przeziębieniem z niczego, bólem całego ciała i brakiem siły by się podnieść. Ciało daje znać, że było za dużo, że przasadziłam. 

To jest bardzo ciekawy i rozległy temat, również popularny w literaturze. 

Ja spotkałam się tym pojęciem w klinice i chętnie rozwijam i uczę się więcej, tak by sobie pomóc, by wiedzieć to co powinnam.

Więc jeśli pomogę tym wpisem jeszcze komuś, to proszę bardzo. 

Ein hochsensibler Mensch ist kein überempfindlicher, zu empfindlicher usw. Mensch. Er ist eine wandelnde Antenne, die zu viele Signale empfängt, als er sollte. Auch wenn er es nicht will, sieht und fühlt er dennoch mehr als andere. Er spürt Stimmungen, Spannungen, Gutes und Schlechtes schneller als jeder andere. Wenn er jemanden ansieht, sein Gesicht, seine Körperhaltung, den Klang einer Stimme, z.B. am Telefon, weiß sie bereits mehr als ihr Begleiter oder Gesprächspartner. Natürlich ist das nicht das Ende und es ist auch nicht so cool, denn der Kopf, das Gehirn muss jetzt alles verarbeiten, warum ist dieser Mensch so, braucht er Hilfe, wir kümmern uns um jemanden, wenn dieser Mensch überhaupt keine Ahnung davon hat. Wir registrieren mehr als andere, wir erfreuen uns an Kleinigkeiten wie ein Kind, wir leiden auch unter dem Übermaß an erlebten Eindrücken, genau wie ein kleines Kind. Vielleicht schreien und weinen wir nicht laut, aber wir können zum Beispiel nicht einschlafen, oder umgekehrt sind wir so müde, dass wir nicht aufwachen können, bis wir bis zum Ende durchgeschlafen haben. Was einen hochsensiblen Menschen beeinträchtigen und ermüden kann: ein sehr aktiver und ereignisreicher Tag, zu viele Menschenmassen, zu laute Musik über längere Zeit, laute Gesellschaft und jeder, der so ist, könnte wahrscheinlich noch etwas hinzufügen. Natürlich ist es ein Fehler, die oben genannten Empfindungen zu vermeiden. Im Gegenteil, wir müssen sie erleben, aber in Maßen zu unserem eigenen Wohl und Wohlbefinden. Damit uns jedes Erlebnis in gute Laune versetzt, Erinnerungen hinterlässt und uns positiv ermüdet. Es muss alles dosiert werden, um hinterher nicht krank zu werden.

Das ist mein Fall. Ich hasse den Zustand, in dem Angst in mir lauert und ich nicht weiß, wovor ich Angst haben soll, aber ich habe bereits Angst. Wenn ich plötzlich ohne Grund unruhig werde, zittere ich und denke darüber nach, was wieder passieren wird. Natürlich kann ich aus diesen Zuständen herauskommen, nicht weiter katastrophieren, etwas tun, das Freude macht, oder auf mich selbst hören, um herauszufinden, woher es kommt, wo es verborgen ist, was es mir sagen möchte. Ein langer, cooler Tag voller Eindrücke gibt mir entweder neue positive Energie für den nächsten Tag oder macht mich krank, im wahrsten Sinne des Wortes mit Fieber, einer Erkältung aus dem Nichts, Schmerzen am ganzen Körper und keiner Kraft aufzustehen. Mein Körper zeigt mir, dass es zu viel war, dass ich es übertrieben habe. Dies ist ein sehr interessantes und umfangreiches Thema, das auch in der Literatur beliebt ist. Ich habe dieses Konzept in der Klinik kennengelernt und bin bereit, mich weiterzuentwickeln und mehr zu lernen, um mir selbst zu helfen und zu wissen, was ich tun sollte. 

Wenn ich also jemand anderem mit diesem Beitrag helfen kann, tun Sie es bitte.

Moje anioły - meine Engel - my angels

Tam z góry patrzy na mnie kilka aniołów, które są dla mnie bardzo ważne.

One towarzyszą mi w snach, często są to sygnały które sprawdzają się w kolejnych dniach. Często dają mi do myślenia, gdy akurat coś mnie trapi. 

Najważniejsze że zawsze są ze mną, w tych snach, że dają mi poczucie zaopiekowania, dobroci i miłości. 

Te anioły jeszcze za życia były takie jak powinny być anioły. Zawsze dawały wsparcie,  dobroć, miłość, opiekę, dobre  słowo, radę,  po prostu były. 

Teraz tu ich brak, ale cenię to że mnie w nocy odwiedzają,  że dzięki nim moje sny przestały mieć formę co nocnego horroru. 

Za to jestem im wdzięczna,  a wdzięczność choćby wobec aniołów jest tak samo ważna.

Tęsknię za Wami moje anioły, brakuje mi Was, ale taki nasz los. Do zobaczenia kiedyś tam, gdzie wam teraz jest dobrze. 

Es gibt ein paar Engel, die von oben auf mich herabschauen und die mir sehr wichtig sind. Sie begleiten mich in meinen Träumen, sie sind oft Signale, die in den folgenden Tagen wahr werden. Sie bringen mich oft zum Nachdenken, wenn mich etwas stört. Das Wichtigste ist, dass sie in diesen Träumen immer bei mir sind, dass sie mir ein Gefühl von Fürsorge, Freundlichkeit und Liebe vermitteln. Diese Engel waren das, was Engel sein sollten, als sie noch lebten. Sie gaben uns immer Unterstützung, Freundlichkeit, Liebe, Fürsorge, gute Worte, Ratschläge, sie waren es einfach. Jetzt sind sie weg, aber ich weiß es zu schätzen, dass sie mich nachts besuchen, dass meine Träume dank ihnen nicht mehr die Form des nächtlichen Horrors haben. Dafür bin ich ihnen dankbar, und die Dankbarkeit auch gegenüber den Engeln ist genauso wichtig. Ich vermisse euch, meine Engel, ich vermisse euch, aber das ist unser Schicksal. Wir sehen uns irgendwann dort, wo es euch jetzt gut geht.

There are a few angels looking down on me from above who are very important to me. They accompany me in my dreams, they are often signals that come true in the following days. They often make me think when something is bothering me. The most important thing is that they are always with me in these dreams, that they give me a sense of care, kindness and love. These angels were what angels should be when they were still alive. They always gave support, kindness, love, care, good word, advice, they just were. Now they are gone, but I appreciate that they visit me at night, that thanks to them my dreams have ceased to have the form of every night horror. For this I am grateful to them, and gratitude even to the angels is just as important. I miss you my angels, I miss you, but this is our fate. See you sometime where you are good now

5.000 wejść na bloga - 5.000 Besuche auf dem Blog - 5.000 visits to the blog

Jestem mile zaskoczona taką okrągłą cyfrą 5.000 którą dziś pokazał licznik wejść na mój blog. 

Dziękuję za poświęcony czas, za to że interesuje Was to co tu publikuję. 

Mój były psycholog, Pan Sch., to jedna z kilku osób które motywują do pisania. Wiedział, że przelewanie słów na papier dobrze mi robi, że to taka forma terapii, którą prowadzę sama ze sobą. 

Tak więc, dzięki Panie Sch.

Piszę dalej i będę pisać. 

Robię to dla siebie, a jeśli ktoś lubi to czytać, to zapraszam do odwiedzin:  www.matka-zagadka@blogspot.com , do śledzenia mojego matkowego profilu na instagramie @matka-zagadka.blog lub czytaniu udostępnionych postów na Facebooku na moim profilu. 

Mam wiele pomysłów związanych z tym blogiem itd. , a więcej informacji niebawem  ...

Ich bin angenehm überrascht von einer so runden Zahl von 5.000, die heute der Besucherzähler meines Blogs anzeigte. Vielen Dank, dass ihr euch die Zeit genommen habt, euch für das zu interessieren, was ich hier poste. Mein ehemaliger Psychologe, Herr Sch., ist einer der wenigen Menschen, die mich zum Schreiben motivieren. Er wusste, dass es gut für mich war, Worte zu Papier zu bringen, dass es eine Form der Therapie war, die ich mit mir selbst durchführte. Also vielen Dank an Herrn Sch. Ich schreibe und werde weiter schreiben. Ich mache es für mich selbst, und wenn jemand es lesen möchte, lade ich euch ein:  www.matka-zagadka@blogspot.com zu besuchen, dem Instagram-Profil @matka-zagadka.blog zu folgen oder geteilte Beiträge auf Facebook in meinem Profil zu lesen . Ich habe viele Ideen zu diesem Blog usw., weitere Informationen folgen bald ...

I am pleasantly surprised by such a round number of 5,000, which was shown by my blog's visit counter today. Thank you for taking the time to be interested in what I am posting here. My former psychologist, Mr. Sch., is one of the few people who motivate me to write. He knew that putting words on paper was good for me, that it was a form of therapy that I was doing to myself. Many thanks to Mr Sch. I am writing and will continue to write. I'm doing it for myself and if anyone wants to read it, please visit www.matka-zagadka@blogspot.com, follow my mom's Instagram @matka-zagadka.blog or share the read posts on Facebook in my profile. I have lots of ideas for this blog etc, more info coming soon...

Strefa komfortu - Komfortzone

Nie będę tu mówić o komforcie i wygodnym życiu.

W moim przypadku strefa komfortu to takie ograniczanie samej siebie dla własnego bezpieczeństwa, komfortu, nie muszę,  nie umiem, boję się. 

Dużym krokiem w terapii jest opuszczanie strefy komfortu,  wychodzenie naprzeciw lękom, walka z samym sobą, że jednak potrafię, mogę i umiem. 

Ja mam na swoim koncie kilka pozytywnych kroków, gdzie zdecydowałam się opuścić moją strefę komfortu. 

Powiem krótko, opłaciło się. 

Zalet jest co niemiara: wzrasta poczucie wartości,  jesteś odważniejsza, cieszysz się jak dziecko i jesteś z siebie dumna, otwierają się przed tobą nowe możliwości, motywujesz się by czynić kolejne kroki naprzód.

A gdy już posmakujesz tych zalet, to za nic w świecie, nie zechcesz wrócić do tej szarej strefy, bo poza nią jest naprawdę kolorowo. 

Ich werde hier nicht über Komfort und ein angenehmes Leben sprechen.

In meinem Fall beschränkt sich die Komfortzone auf meine eigene Sicherheit, Bequemlichkeit, ich muss nicht, ich kann nicht, ich habe Angst. 

Ein großer Schritt in der Therapie besteht darin, die Komfortzone zu verlassen, sich Ängsten zu stellen und mit sich selbst zu kämpfen, dass ich kann, dass ich schaffe. Ich habe einige positive Schritte unternommen und beschlossen, meine Komfortzone zu verlassen. Kurz gesagt: Es hat sich ausgezahlt. Die Vorteile sind zahlreich: dein Selbstwertgefühl steigt, du bist mutiger, du bist glücklich wie ein Kind und stolz auf sich, es eröffnen sich vor dir neue Möglichkeiten, du motivierst dich, weitere Schritte nach vorne zu machen. Und wer diese Vorzüge erst einmal probiert hat, möchte um nichts in der Welt wieder in diese Grauzone zurückkehren, denn außerhalb davon ist es richtig bunt.